Bij de start van mijn bedrijf, in 2007, was dit iets wat ik me steeds regelmatiger afvroeg.
Jarenlang hadden we weinig grote wetswijzigingen meegemaakt en wat er aan wijzigingen kwam, was goed doordacht. Er heeft ook altijd een bepaalde logica in de wetgeving gezeten.
Maar toen …
Bedrijfssparen: cadeautjes uit de Staatskas
De eerste keer dat ik de logica voelde ontbreken was in 1994, toen zoveel mogelijk mensen (werknemers) gestimuleerd moesten worden om te gaan sparen. Of dit de opmaat tot de afbraak van de sociale zekerheid was, is een andere discussie.
Maar goed, sparen moest aantrekkelijk gemaakt worden, dus werden onder andere de spaarloon- en de premiespaarregeling bedacht.
Het effect werd bereikt: er werd massaal deelgenomen aan de regelingen.
Niet alleen omdat het de werkgevers een aanzienlijk fiscaal voordeel opleverde, maar vooral omdat de fiscus fors bijdroeg aan het spaarsaldo.
Vooral sparen via de spaarloonregeling was in trek, want die gaf maar liefst 2 voordelen:
- er mocht gespaard worden van het bruto salaris, waardoor het betalen van belasting over de spaarbedragen kon worden uitgesteld
- de spaarbedragen mochten direct worden gedeblokkeerd om te worden gestort als premie voor een (gerichte) lijfrenteverzekering, waardoor over hetzelfde bedrag belastingbetaling nóg een keer kon worden uitgesteld.
De belastingtarieven in die tijd waren 40%, 50% en 60%: tel uit je winst!
Bij een belastingdruk van 40% kon je lekker voordelig aan je oudedagsvoorziening bouwen, bij een belastingdruk van 50% kon dit gratis en bij een belastingdruk van 60% kreeg je zelfs geld toe!!
Oei oei, daar hadden de wetgevers even geen rekening mee gehouden!
Die regelingen, daar moesten ze zo snel mogelijk weer van af, maar een net ingevoerde en sterk gepromote regeling kon natuurlijk niet gelijk ongedaan gemaakt worden.
De schade voor de schatkist moest wél zo goed mogelijk beperkt worden, dus werden er waar mogelijk fiscale pleisters geplakt. Het verhogen van de kosten voor de werkgevers – voor de deelname van de werknemers – was één van die pleisters.
Op één been kun je niet lopen …
Regeling na regeling werd afgeschaft, met als laatste de spaarloonregeling. Maar ook daar werd weer een denkfoutje gemaakt. De afschaffingsdatum, 1 januari 2012, werd een paar maanden van te voren bekend gemaakt, maar de regeling werd niet geblokkeerd voor nieuwe deelnemers.
De aanvullende mededeling dat de gespaarde gelden per 01-01-2012 boetevrij gedeblokkeerd konden worden, zorgde opnieuw voor een run op deelname aan de spaarloonregeling in het laatste kwartaal van 2011.
Oei, oei, daar hadden de wetgevers even geen rekening mee gehouden!
Niet?? Je kon ’t op je vingers natellen. Ik wel, tenminste.
Bestendige gedragslijn
Zelfs het fenomeen ‘proefballonnetjes’ is al iets uit het verleden – er wordt nu gelijk wetgeving gemaakt van iedere ideologische oprisping. Bij ‘onverwachte’ ongewenste gevolgen worden er pleisters geplakt. En drukverbanden aangelegd. En nog meer pleisters geplakt.
Van enige logica is geen spoor meer te bekennen.
Niet door mij, tenminste.
Wij ondernemers moeten een bestendige gedragslijn volgen, maar dat wordt ons nagenoeg onmogelijk gemaakt door de opeenvolgende kabinetten.
Langetermijnplanningen, waarbij toch echt rekening gehouden moet worden met fiscale omstandigheden, kunnen ieder jaar weer de prullenbak in. Oftewel: ieder jaar gaan handenvol geld (want tijd is geld) de prullenbak in, met dank aan de wetgevers.
“Bezint eer ge begint”
Bij deze een oproep aan de heren en dames politici: denk de plannen weer eens goed door, vóór er beleid van wordt gemaakt! Dat scheelt jullie en zeker ons een hoop tijd.
Tijd, die productief besteed kan worden, waardoor hogere winsten gemaakt kunnen worden waarover belasting betaald kan worden. Waardoor er minder bezuinigd hoeft te worden en heel Nederland er weer wat beter voor komt te staan, op alle vlakken.
Ik wacht met smart op de dag dat ik volledig overtuigd kan zeggen “Dit is beleid, want hier is duidelijk goed over nagedacht!”
Jij hebt vast, net als ik, een mening over al het beleid waar we als ondernemers mee te maken hebben. Of een mening over mijn mening. Geef hieronder dan vooral een reactie, ik zal ‘m graag lezen!
Ken jij andere ZZP’ers voor wie dit artikel ook interessant is? Deel het dan met ze via één van de knoppen hieronder.
Goed stuk, Renée! Ik kan niet inhoudelijk reageren omdat ik er simpelweg te weinig van weet maar ik vind het een prima kritisch en goed onderbouwd verhaal. Mooi voorbeeld van een ondernemer die zijn kop boven het maaiveld uit durft te steken met de kans dat ie eraf gehakt wordt. Maar dat mag je nooit weerhouden jouw mening te verkondigen. Blijf dat doen!
Inderdaad, lang geleden geschreven maar helaas nog altijd zeer actueel…
Wellicht dat de heren en dames politici eerst een toelatingsexamen zouden moeten afleggen voordat ze in de bankjes of het kabinet plaats mogen nemen.
Bij onvoldoende geschiktheid niet mogen plaatsnemen.
Helaas helpt dat ook niet echt, want dit soort onzin wordt gemaakt door de ambtenaren op de ministeries, die met een brevet van onvermogen zonder problemen de maatschappij mogen ontwrichten. De enige eis waaraan een beetje beleidsambtenaar tegenwoordig moet voldoen is het hebben van minimaal een HBO-diploma, we weten allemaal wat zo’n papiertje tegenwoordig nog voorstelt (ook al weer dankzij beleidsmaatregelen die scholen belonen voor het verhogen van slagingspercentages. Hoe bereik je dat? Juist, door het niveau van het onderwijs flink omlaag te halen).
De goeden niet te na gesproken, die zijn er ongetwijfeld ook, maar het verbaast me in steeds hogere mate in hoeverre beleidsmaatregelen nog altijd op z’n zachtst gezegd slecht zijn voorbereid en doordacht. Wat dan nog erger is, is dat verantwoordelijke politici (bijvoorbeeld en niet geheel toevallig dhr. Wiebes) ontkennen dat er een probleem is met het beleid en vervolgens hun kop in het zand steken…
Wat een heerlijke reactie van je, Erwin.
Ik begon al bijna te denken dat ik een roepende in de woestijn was …
Dus dankjewel. 🙂