Een zieke ZZP’er, een ziek bedrijf

Leren is me altijd makkelijk afgegaan – uit boeken, van mensen, van ervaringen.
Maar op één punt blijk ik hardleers, heel hardleers. Althans, dat heeft de praktijk me de afgelopen maanden pijnlijk duidelijk gemaakt.

Ik dacht echt dat ik alles goed op een rijtje had. Sterker nog, ik heb er zelfs een blog over geschreven en alles ook zo geregeld. Maar wat als je niet door hebt dat je gaandeweg steeds minder functioneert? Dat je je Opvangplan in werking moet stellen? Wat doe je als je achteraf merkt dat het behoorlijk mis is gegaan?

”Mijn hoofd blijft altijd wel werken”

Vaak merk je pas dat je iets mist als je het niet meer hebt. Zo ook geestelijke gezondheid. Ik wist werkelijk niet dat die beschadigd kon raken. Ja, bij anderen, maar toch zeker niet bij mij? Dus wel – en hoe. Ik heb er al heel veel jaren dagelijks ‘plezier’ van.

Maar goed, het is zoals het is, dus ik ging er indertijd goed mee aan de slag. En toen nog een keer, na alsnog zo’n 3 jaar in een ‘parallel universum’ te hebben verkeerd. Dat zou me niet nog een keer overkomen! Dus wel – en hoe.

Afgelopen oktober besefte ik (eindelijk) dat ik steeds minder in de pas ging lopen, dat dingen me al gauw teveel werden en dat ik steeds meer moest slapen. Gooi er nog een plotseling ernstig zieke man overheen (inmiddels weer helemaal opgeknapt!) en ja hoor: de knop ging weer in één klap op de ‘uit’-stand.

Allemaal erg vervelend natuurlijk, maar er was ook gelijk niemand meer ‘thuis’ om het Opvangplan in te schakelen!

Opstaan en weer doorgaan – maar dan anders

Ging de eerste keer m’n loondienstcarrière naar de knoppen, dit keer was het m’n bedrijf. Ruim een half jaar grotendeels uit de roulatie heeft zo z’n consequenties.
Maar alles weer hetzelfde opbouwen? Fouten maken is leerzaam, twee keer dezelfde fout maken is dom. Het moet anders, dat is wel duidelijk. Ja, zelfs mij.

Ik schreef het al: de meeste dingen leer ik wel snel. Zo ben ik inmiddels een grootmeester in het positieve zien in iedere situatie.
De vele uren in m’n bed – al dan niet met laptop – hebben namelijk ook mooie dingen opgeleverd. Meer dan alleen een stapje voor stapje verbeterende gezondheid.

Naast een stapel nieuwe blogs heb ik nu ook een uitgewerkt Plan van Aanpak voor de ZZP-School en een nieuwe aanpak voor Bedrijfsondersteuning. Allebei ruimschoots rekening houdend met m’n geestelijke gezondheid. Ik ben wel goed, maar niet gek. Hooguit een beetje raar en hardleers, maar niet gevaarlijk.

Het is moeilijk om aan een gevoel van urgentie te ontkomen. Als ”Kalm aan en rap een beetje!” me nachten wakker houdt, toch naar ontspanning te blijven zoeken.

Update september 2016: ten tijde van het schrijven van dit artikel (mei 2014) dacht ik nog dat ik ‘alleen maar overspannen’ was. Inmiddels weet ik veel van het fenomeen ‘burn-out’. En heb ik geleerd dat het net zo lang duurt om eruit te komen als dat het duurde om ‘m te krijgen. Slapen gaat sinds begin van dit jaar een stuk beter. 😉

Heb jij wel ‘ns met een dergelijk bijltje gehakt? Hoe heb je het opgelost? Of kon je tijdig bijsturen? Ik lees je ervaring graag hieronder.