Er zijn dingen die je wilt doen. Dingen waarvan je weet dat ze goed zijn voor je ZZP-bedrijf. Of voor jou – en daarmee dus ook voor je bedrijf. En toch stel je ze uit …
Je blijft ze terugzetten op je planning. Iedere keer dat je ze wéér niet hebt gedaan, voel je je er rotter onder. En toch stel je ze uit …
Op alleen wilskracht lukt het blijkbaar niet. Anders waren die dingen al lang en breed van je to do-lijst geweest. Maar hoe krijg je het dan wél voor elkaar?
In dit blog laat ik je zien hoe ik het aanpak. Want inderdaad: niets menselijks is mij vreemd, uitstelgedrag dus ook niet.
Stap #1 – Zoek en vind de oorzaak van je uitstelgedrag
Het is belangrijk om erachter te komen waarom je bepaalde dingen uitstelt, terwijl je geen enkele moeite hebt met andere.
Komt het omdat
- het iets is wat je gewoon niet leuk vindt?
- het iets is wat je moeilijk vindt, omdat je er bepaalde vaardigheden of kennis voor mist?
- het iets is wat je moeilijk vindt, omdat er emotionele bagage aan vast zit?
- je teveel dingen op je planning hebt gezet EN één van de 3 andere redenen van toepassing is?
- er iets anders aan de hand is?
Er is geen fout antwoord, er is geen goed antwoord. Het is zoals het is. Wees eerlijk, zodat je de best passende aanpak kunt kiezen.
Stap #2 – Bepaal je aanpak
De oorzaak die je hebt gevonden bij stap #1, bepaalt welke aanpak de grootste kans van slagen heeft. Of welke combinatie van verschillende aanpakken.
Deel de klus die je uitstelt op in kleinere stukjes
Sommige klussen stel je uit omdat ze simpelweg zo groot zijn, dat je niet weet waar je moet beginnen.
Deel zo’n klus op in stappen die zó klein zijn, dat ze je geen moeite kosten. Of zó klein, dat je maar een héél klein beetje wilskracht nodig hebt om ze af te ronden.
Plan ‘voorwerk’ in
Stel je een bepaalde klus steeds uit omdat je er eigenlijk nog niet genoeg kennis of vaardigheden hebt? Zorg dan dat je die alsnog krijgt EN plan daar voldoende tijd voor in.
Als je niet weet hoe je een blog schrijft, plan er dan niet eentje in voor overmorgen. Daarmee geef je jezelf wel erg weinig tijd om te leren bloggen.
Let wel even op: het kan inderdaad dat je nog kennis of vaardigheden mist om de klus te klaren. Maar het kan ook zijn dat je dat alleen maar dénkt. Het volgen van nog een training, meedoen aan weer een challenge of lezen van een volgend boek is dan alleen maar een nieuw excuus om de klus uit te stellen.
Vraag hulp
Hulp is er in verschillende vormen:
Meer of minder ‘hands on’-hulp
Met het uitzoeken van een berg bonnetjes kan je buddy of een goede vriend(in) letterlijk meehelpen. Bakkie koffie erbij, leuk muziekje op de achtergrond en het wordt nog gezellig ook.
Mentale ondersteuning / ‘accountability’ / stok achter de deur
Vertel je buddy wat je gaat doen en wanneer en spreek een tijd af waarop je je hem of haar laat weten dat de klus geklaard is. Denk je dat je wel wat extra hulp kunt gebruiken? Laat je buddy je dan bijvoorbeeld op de ochtend van ‘D-Day’ even bellen en iets zeggen als “Vandaag ga je het doen, je KUNT het, dat weet ik gewoon”.
Maak het LEUK(er)
Combineer je klus met dingen die je blij maken. Voor mij kan dat iets simpels zijn als het gebruiken van stiften in vrolijke kleuren. Of een geinige nieuwe app om bonnetjes mee te verwerken. Of een programmaatje dat me helpt om m’n inbox op te schonen.
Wees creatief in het bedenken van leuke hulpmiddelen. Je KUNT het, dat weet ik gewoon. 😉
Stap #3 – Plan de klus in en ga aan de slag
Je hebt in stap #1 en #2 al het mogelijke gedaan om de berg waar je tegenaan zat te hikken zo klein mogelijk te maken.
Bij deze stap ontkom je er toch echt niet aan je wilskracht weer uit de kast halen.
De truc is alleen, dat je er door de vorige stappen veel minder van nodig hebt.
Waarmee de kans dat je de klus klaart, exponentieel is toegenomen!
Zorg nu nog voor
- voldoende tijd/ruimte op je planning. Een gevoel van haast laat de berg weer groter lijken!
- een rustige en opgeruimde omgeving om het werk te doen. De klus waar je mee aan de slag gaat, is al uitdagend genoeg. Maak het jezelf daarom zo makkelijk mogelijk om ‘m succesvol af te ronden. Krijg je hands on hulp zoals in het voorbeeld hierboven? Zorg dan dat alles klaar staat, inclusief de thee en koffie. Jullie kunnen dan gelijk lekker aan de slag.
Dit is de manier waarop ik omga met dingen die ik uitstel.
Het lukt me zeker niet altijd bij de 1e poging.
In sommige gevallen ook niet bij een 2e. Of 3e … 😉
Maar uiteindelijk knijs ik het altijd wel.
Kwestie van teruggaan naar stap #1 en/of #2, bijstellen en een nieuwe poging wagen.
Hoe ga jij om met jouw uitstelgedrag? Heb je nog goeie tips? Voor mij? Voor de andere lezers?
Ken jij andere ZZP’ers voor wie dit artikel interessant is? Deel het dan met ze via één van de knoppen hieronder.
Zo herkenbaar. Soms ben ik ongemerkt aan het uitstellen. Ineens kan ik dan denken: “Hé, waarom doe ik dit wel/niet?” Dat kan al genoeg zijn om aan de slag te gaan.
Het is niet altijd een kwestie van gewoon doen. Het is belangrijk om te weten wat de onderliggende oorzaak is en uit ervaring weet ik dat er altijd iets onderliggends is. En dat is niet altijd leuk om mee bezig te zijn, zeker als het om angsten en onzekerheden gaan.
Dank je wel dat je Stap#1 ook noemt. Zo belangrijk. Dat is onderdeel van het bewustwordingsproces.
Er zijn ook momenten dat ik ‘gewoon’ ga zitten en ga doen. Niet wachten, niet uitstellen. Daarmee creëer ik vaak een succesmomentje en die zijn ook zooooo leuk. Achteraf denk ik: “Heb ik me hier nou zo druk over lopen maken? Pffff! Eitje.”
Ik heb een grote rode knop, letterlijk, op mijn bureau, waarop staat EASY. Als ik die indruk zegt een stem: That was easy! Leuk om te gebruiken bij die akelige kikker klusjes.
Mooie reactie Esther, dankjewel voor het delen.
Klopt helemaal: het is niet altijd een simpel iets als “Ja, maar de zon schijnt!”
Dat is in Nederland namelijk een prima reden om even je planning aan te passen.
Wat gaaf, die rode knop!!! Die wil ik ook!! 🙂
Voor mij was de methode “Slik de kikker” een die veel inzicht geeft. Er is altijd wel een kikker om te slikken, dan beter nu doen en de rest van de dag in volle energie kunnen werken. Dat voelt veel beter dan de kikker de hele dag met je mee te slepen en energie laten vreten, want je weet dat je er toch iets mee moet.
Voorkomen is altijd beter dan genezen, Marian – daar heb je helemaal gelijk in.
Helaas heb ik zelf nog wel ‘ns last van kikkers die uitgroeien tot volwassen dinosauriërs. 😉
Ik weet hoe moeilijk het is, dus super knap dat jij je kikkers gelijk om zeep helpt!
Ik ben ook menselijk Renée, ik kwam vanochtend ineens een minidraakje tegen. Die ga ik eerst in stukjes hakken (dank voor de tip) en daarna elke dag 5 minuten wegwerken.
Gelukkig maar Marian. 🙂
Goed dat je ‘m klein houdt en nóg kleiner maakt!